Nieuws
Anke Labrie – de poëziekoningin uit Amsterdam Zuid in het programma van Merik van der Torren – POËZIE- EN MUZIEKMIDDAG OP 10 SEPTEMBER in de OBA van het Olympisch Kwartier 15:00 uur
POËZIE- EN MUZIEKMIDDAG OP 10 SEPTEMBER
in de OBA van het Olympisch Kwartier, Laan der Hesperiden 18 – 15:00 uur.
Programma:
Muziek
- Frans Bakker (zang en gitaar ),
- Frank “Jazzpainter” Paavo (saxofoon ), Lucienne Köhler (zang )
Poëzie
- Gerrit Mol
- Anke Labrie
- Pom Wolff
- Mirjam Al
- Lucienne Köhler
- Merik van der Torren
- Muziek
- Open Podium
- PAUZE
- Tweede ronde, zelfde programma
Aanvang : 15. 00 uur
Inloop 14.30 uur
Presentatie : Pom Wolff
Toegang gratis ; consumpties vrijwillige bijdrage (graag pinnen )
GEDICHT
zolang een dichter nog
met woorden spelen kan
kan hij altijd reizen
naar waar hij maar wil
er is een binnenwereld
groter dan die buiten
waar hij de regels maakt
en zelf de scepter zwaait
vliegen is hier overbodig
die wereld ligt vlakbij
en mocht die ook vergaan
dan is de dichter vrij
anke labrie
(09-04-2023)
_________________________________________________________
Zaterdag 22-04-2023 van 12.30 – ca. 15 uur
Spleen poëziepodium in het ‘Einde van de Wereld’ waar ik ook aan deelneem en met de volgende dichters zal optreden:
- Folkert Buiter
- Enno Paulusma
- Joop Alleblas
- Maaike van Steenis
- Montana Hogenboom
- Anke Labrie
- Opa IJsbeer
- Maria de Graauw
- Mandy M. Eggerding
Presentatie: Gwendolyn de Leeuw-Rammeloo.
Dit is een evenement van Gwendolyn de Leeuw-Rammeloo, Kees Godefrooij en Stichting Spleen
Adres:
Einde van de wereld (het is een boot)
Javakade 61
1019 SZ Amsterdam
Telefoon: 020 – 4190222
_______________________________________________________________________________
Info: https://www.arti.nl/tentoonstelling/salon-2022/
Dit jaar zal ik zelf door omstandigheden niet deelnemen met een schilderij maar wel met een gedicht, geschreven n.a.v. het plotselinge overlijden van Arti lid Fabrice.
i.m. Fabrice
geen keiharde knallen
in onze straat vannacht
het nieuwe jaar begint
ook in dit opzicht zacht
men toostte iets te hard
’s morgens ligt de straat
bezaaid met scherven
‘geluk’ dacht ik toen maar
de zon die scheen alvast
mijn lentejasje aangedaan
op een bankje in het park
de accu lekker opgeladen
abrupt vanavond het bericht
dat hij er ineens niet meer is
die met scherven onze stad
nog mooier wilde maken
lieve Fabrice rust zacht
anke labrie
(01-01-2022)
______________________________________________
Het gedicht van Dylan Thomas ‘Do not go gentle into that good night’
door mij in het Nederlands vertaald (2009)
is opgenomen in de Roemeense roman ‘Solenoïde’ uit 2015 van Mircea Cartarescu, ín de Nederlandse vertaling hiervan door Jan Willem Bos
De roman is onlangs uitgegeven bij De Bezige Bij (september 2022)
Ga niet zachtmoedig in die goede nacht
Ga niet zachtmoedig in die goede nacht,
Vlam ouderdom, vecht tegen de natuur;
Raas, raas tegen het dovend licht met kracht.
Een wijs man die het donker passend acht,
Het licht der rede faalt in ’t laatste uur,
Gaat niet zachtmoedig in die goede nacht.
Een goed man die pas tegen ’t eind bedacht,
Wat licht had kunnen doen, raakt overstuur,
Raast, raast tegen het dovend licht met kracht.
Een woest man die als buit wat zon meebracht,
Betaalt zijn dichterlijke vlucht ook duur.
Gaat niet zachtmoedig in die goede nacht.
Een ernstig man, verblind, ziet onverwacht,
hoe vrolijk blikken konden zijn, hoe puur.
Raast, raast, tegen het dovend licht met kracht.
En u, mijn vader, stervend, smeek ik zacht,
Vloek, zegen, mij met tranen heet als vuur.
Ga niet zachtmoedig in die goede nacht.
Raas, raas tegen het dovend licht met kracht.
‘Do not go gentle into that good night’ van Dylan Thomas
Vertaling Anke Labrie 2009.
Do not go gentle into that good night
Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.
Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.
Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.
Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.
And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray,
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.
Dylan Thomas
_____________________________________________________________
